Germa van den Boom was dat weekeinde voor het eerst alleen thuis. Haar ouders en jongere broertje waren in Hengelo op bezoek.
Ze was 19 jaar en die avond met vriendinnen wezen stappen in Gorinchem.
Die nacht - van 28 op 29 juli - werd ze door een buurjongen die ze in Gorinchem had ontmoet afgezet in de Dwarssteeg in het buurtschap De Kille, bij haar ouderlijke woning.
Het was donker die nacht, de buurjongen kon niet zien of ze de woning binnenging.
Toen Germa de volgende ochtend niet in de kerk verscheen, werd duidelijk dat er iets ernstigs was gebeurd en werd aangifte van vermissing gedaan.
En deed de politie onderzoek.
In de keuken van de woning werden bloedspatten gevonden; een stoel was omgegooid. Vermoedelijk was ze ontvoerd, schreven de kranten.
Maar geen spoor.
Na een oproep in het journaal kwamen zeventig tips binnen. Iemand wist zeker dat ze in Benidorm verbleef.
Kortom: de gouden tip zat er niet tussen.
Op 18 augustus 1984 wijdde De Telegraaf een hele pagina aan de verdwijning. Blond, blauwe ogen, fors postuur, 1 m 78. Bovenstaande foto. Grof permanent.
Tweede kind uit een gereformeerd gezin, leerlinge van het Atheneum. Laatste jaar. Vorig jaar was ze blijven zitten. Maar dat was geen reden geweest van huis weg te lopen, wisten haar ouders.
Ze bleef spoorloos.
Zes jaar later deden de pastor van de gereformeerde én de dominee van de hervormde kerk in Nieuwendijk (waartoe De Kille behoorde) een 'klemmend beroep' op een ieder die wat wist het stilzwijgen te doorbreken.
Maar dat gebeurde niet. Of niemand wist iets.
Niet uit te sluiten viel dat ze vrijwillig met iemand was meegegaan. Althans: er was ook kleding van haar verdwenen. Die bloedspatten en omgevallen stoel lieten zich ook zonder misdrijf verklaren.
Het waren maar spatjes.
In 1995 leek de zaak alsnog te kunnen worden opgelost. Dat wil zeggen: een man uit Andel deed een poging tot zelfmoord en riep tijdens die poging dat 'ze' hem achterna zaten omdat hij 'iets' met de verdwijning van Germa te maken had.
Na verpleegd te zijn op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis van Gorinchem mocht hij weer naar huis.
In 2001 heropende het Landelijk Team Kindermoorden de zaak. 58 getuigen werden opnieuw gehoord en een uitzending van Opsporing Verzocht leverde 134 nieuwe tips op.
Daaronder niet...
Later dat jaar werd het dossier gesloten.
Maar niet door de inwoners van Nieuwendijk. Op initiatief van een van hen - Arie van der Stelt (62) - werd een grootschalig dna-onderzoek bepleit.
Overigens niet alleen om de zaak op te lossen, zoals Van der Stelt toegaf, maar ook om een einde te maken aan de verdachtmakingen in het dorp.
Onder anderen aan zijn adres.
In oktober 2007 besteedde Peter R. de Vries opnieuw aandacht aan deze cold case, een 'ultieme poging nieuwe informatie boven tafel te krijgen'.
Maar: 'Helaas is gebleken dat de losse eindjes van dit onderzoek doodliepen,' aldus De Vries.
Het dossier werd (in 2008) ten tweede male gesloten.
De Vries kon dat goed begrijpen, maar zei ook: 'Ik houd er eigenlijk niet van om te zeggen dat een dossier helemaal wordt gesloten. Over twee weken kan tenslotte zomaar de gouden tip binnenkomen.'
Een jaar later werd de Werkgroep Verdwijning Germa van den Boom opgericht.
Men ging voortvarend te werk. Een zoekactie leverde op: kledingstukken, schoonmaakmiddelen, damesschoenen, nylonkousen, een damestas, herenlaarzen en een vloerkleed.
Ook ontving de werkgroep een brief van iemand die schreef: 'Destijds was ik ongewild getuige van iets waar ik niet betrokken bij wilde geraken. Van mijn aanwezigheid is u niets bekend. Al die tijd heb ik erover gezwegen.'
In 2022 loofde de Peter R. de Vries Foundation een beloning uit, in een nog ultiemere poging nieuwe informatie boven tafel te krijgen.
En misschien leverde dat succes op. In ieder geval doorzocht de politie op 10 oktober 2023 naar aanleiding van een tip die bij de Foundation was binnengekomen, de tuin van een woning in Nieuwendijk.
Aan de Kildijk.
In die woning woonde in 1984 een familielid van Germa. Een oom. Hij is jaren geleden al overleden. Zijn vrouw ook.
Hoewel de zaak uit 1984 dateert, is de moord nog niet verjaard. Want enkele keren 'gestuit' - dat wil zeggen: officieel heropend. En daarmee verschuift de verjaringstermijn.
Wordt vervolgd.
Het vizier in de kaart staat overigens niet op het pand aan de Kildijk, maar op de toenmalige woning van Germa aan de Dwarssteeg 7.
En dat is maar goed ook, want er werd niets gevonden in de tuin van oom.
