De politie trof Ingrid (65) kort na 23.30 uur aan. Ze was zwaargewond en werd naar een ziekenhuis gebracht.
Haar partner Jan B. - eveneens 65 - werd aangehouden.
Hij verklaarde tegenover de politie dat hij hoopte dat Ingrid ‘de pijp zou uit zou gaan’.
Om eraan toe te voegen: 'En anders doe ik het wel als ik terugkom uit de gevangenis.'
Korte tijd later stierf Ingrid in het ziekenhuis.
Tijdens een regiezitting werd duidelijk dat ze door 'heftig geweld' om het leven was gekomen.
B. zou haar keel hebben dichtgeknepen en haar tegen het hoofd hebben geslagen.
Langdurig resp. met kracht.
B. zelf verklaarde zich niets meer te kunnen herinneren. De moord moet gepleegd zijn gedurende het 'zwarte gat' dat zijn geheugen vertoonde.
Dat zwarte gat zou zijn ontstaan door het gebruik van alcohol en medicijnen.
Hij was al een veroordeeld voor mishandeling van Ingrid. Het ging al langer niet goed tussen beiden.
Die avond had hij buiten de deur voetbal gekeken en 20 promille aan bier gedronken.
Rond 23.30 uur hoorde een buurvrouw Ingrid gillen. Ze bonkte op de muur en schreeuwde dat B. moest stoppen.
B. antwoordde: 'Ik laat niet los tot ze dood is.'
Met andere woorden, zo redeneerde de officier van justitie: voorbedachte raad. B. had zich kunnen bedenken.
Deskundigen oordeelden hem verminderd toerekeningsvatbaar, want borderliner met narcistische trekken.
Het OM eiste 14 jaar cel.
In de rechtszaal noemde B. Ingrid: mevrouw G. Haar leven afgenomen, dan haar waardigheid ook maar.
De rechtbank veroordeelde hem tot 16 jaar. Twee jaar meer dan de eis.
