'Ik sla nooit iemand,' zei Richard S. over zichzelf.
En hij had ook nooit blauwe plekken op het lichaam van het 4 maanden oude meisje gezien. Niet gemerkt dat ze zeven of acht gebroken ribben had. Niet de pijn was opgevallen die bij gebroken ribben hoort. Niet de talloze bloeduitstortingen gezien. Niet de gezwollen wreef. Of haar gebroken arm. En zelfs niet het feit dat haar hoofd door 'uitwendig mechanisch geweld' misvormd was.
Richard S. had het allemaal niet gezien. En ook zijn moeder niet, die soms oppaste.
De schouwarts zag het wel.
Volgens de advocaat van Richard S. en de moeder van het kind was het een ongeluk. De moeder was op het meisje gevallen. 'Ze is zwaarlijvig en heeft zwakke enkels.'
Richard S. zou toen niet thuis zijn geweest. Dat het Openbaar Ministerie hem nu beschuldigt van kindermoord, daar heeft hij heel veel moeite mee. Of, in de woorden van de advocaat. 'Dat vindt hij heel naar.'
Het OM vermoedt dat de mishandelingen meteen na de geboorte van het kind in november 2019, begonnen. De zaak moet nog inhoudelijk worden behandeld.
De vrouw is inmiddels vrijgelaten, onder voorwaarden.
Tijdens een volgens pro forma-zitting werd duidelijk dat het kind mogelijk is geslagen met de controller van een spelcomputer. De Amerikaanse fabrikant van dat ding probeert nu na te gaan of na te gaan is dat inderdaad met dat ding is geslagen.
Het Openbaar Ministerie eiste 12 jaar cel tegen Richard.
Tijdens de zitting bleek dat de ouders niet onmiddellijk 112 hadden gebeld, maar eerst het verhaal hadden bedacht dat ze de hulpverleners op de mouw zouden spelden: dat Greetje met het kind was gevallen.
Maar de wonden pasten niet bij zo'n val.
En op een trui die Richard had weggegooid, zat bloed van het meisje.
De rechtbank veroordeelde conform.
