De 56-jarige Frank Schrijen werd op 1 maart gevonden in zijn woning boven een brillenwinkel. Vermoedelijk werd de politie door bekenden van het slachtoffer gevraagd eens te gaan kijken.
Schrijen was tonprater, iemand die met carnaval letterlijk in een ton op het podium staat en in dialect een praatje vol grappen en woordspelingen houdt. Twee weken voor zijn dood had hij nog een voorstelling gegeven.
Schrijen was verder homoseksueel en hield van jonge jongens. Zijn ene broer is begrafenisondernemer, zijn andere maakt grafstenen.
Maar de verdachte die een paar dagen later werd aangehouden, was toch al 26: Carli A., een asielzoeker uit Trinidad en Tobago die in het AZC in Echt woonde.
En wiens asielprocedure nog liep.
Volgens geruchten opgetekend door Omroep Brabant 'ronselde' Schrijen asielzoekers voor seks. En die bleken waar te zijn.
Het Openbaar Ministerie stelde in een pro forma-zitting dat Carli A. het slachtoffer met voorbedachte raad heeft gedood, moord dus (en geen doodslag).
De advocaat van A. hield het op noodweer. 'Hij werkt mee aan het onderzoek, maar spreekt tegen dat hij dit opzettelijk heeft gedaan. Er is volgens mij eerder sprake van noodweer. Mijn cliënt is erg ontdaan dat dit zo is afgelopen.'
Maar tijdens een tweede pro forma-zitting bleek dat Schrijen eerst met een stuk hout was geslagen, daarna vastgebonden en vervolgens de keel doorgesneden. Dan is noodweer niet heel waarschijnlijk.
Bovendien nam de verdachte de telefoon van het slachtoffer, diens geld en kleding van hem mee.
Maar dat sluit noodweer dan weer niet uit.
Tijdens de zitting bleek dat A. jaren eerder ook al bij Schrijen was geweest. Met medeweten van zijn vriendin Rachel. Die zou hem nu zelfs hebben aangespoord Schrijen te beroven.
De politie kwam vrij snel bij A. uit. In de woning waren zijn bloed en sleutels van fietsen die A. en zijn vriendin hadden gehuurd, aangetroffen.
Bovendien was A. door camera's vastgelegd.
En kort na de moord had hij veel geld uitgegeven. Toen hij werd aangehouden, beschikte hij nog over 825 euro contant.
Hij vertelde ter zitting dat hij dacht dat Schrijen iets in zijn drankje had gedaan, en daarom pakte hij een stuk hout toen Schrijen de glazen wilde bijschenken.
Hij raakte hem op het achterhoofd, maar Schrijen niet bewusteloos. Toch lukte het A. zijn slachtoffer vast te binnen.
A. ging naar boven, op zoek naar... Dat wilde hij niet zeggen.
Weer beneden zag hij zich geconfronteerd met Schrijen, die zich had weten te bevrijden.
Daarop viel Schrijen hem aan met een mes. A. wist het mes af te pakken en stak.
Hoewel... Op dit punt was A. of diens tolk niet helder. Het kon ook zijn geweest dat Schrijen zich door toedoen van A. Zelf had verwond met het mes dat hij - Schrijen - nog vast had.
Het OM eiste 16 jaar. De rechtbank veroordeelde hem conform.
