De 64-jarige Tom Manting had net gepind - het was kort voor 21.00 uur - toen hij werd aangevallen door twee 15-jarige jongens. Met een van de twee raakte hij in gevecht raakte en samen vielen ze op de grond. Daarop stak de andere jongen Manting vier keer met een mes, onder meer in zijn hart.
Het slachtoffer werd daarna ook nog in zijn gezicht getrapt.
De echtgenote van Manting zat in de auto en zag alles gebeuren. Ze wilde helpen, maar werd door de jongen met het mes bedreigd. Ze belde 112.
De twee daders konden enkele dagen later worden aangehouden. Tom Manting werkte als beveiliger en stond vlak voor zijn pension. Drie dagen na zijn dood was het afscheidsfeest gepland.
De zitting was achter gesloten deuren, waardoor de motieven van de jongens niet helder werden. Wel is duidelijk dat de ene van het gestolen geld wiet en snoep heeft gekocht, en de andere geld nodig had voor een nieuwe broek.
Wiet en snoep.
De eis is 10 maanden jeugddetentie (waar 12 maanden het maximum is voor deze leeftijd).
En een voorwaardelijke PIJ-maatregel. In het kader van die maatregel moeten ze zich laten behandelen. Laten ze zich niet behandelen, dan kan jeugd-tbs worden opgelegd - maar dan onvoorwaardelijk.
De rechtbank veroordeelde hen conform, voor diefstal met geweld de dood ten gevolge hebbend.
De weduwe van Tom Manting gaf kort voor de uitspraak een interview aan NRC. Een van de kernwoorden: verantwoordelijkheid. Ze meldde dat een van de ouders van een van de twee jongens zijn of haar zoon als slachtoffer zag...
En dat waren geen gekleurde jongens, ook geen Marokkaantjes. Hun ouders hebben hoge posities bij politie en openbaar bestuur.
Er zijn aanwijzingen dat de jongen die gestoken heeft het niet helemaal begrijpt. Na de overval belde hij zijn beste vriend (niet zijnde de mededader) en vertelde hem over de straatroof.
Niet slim.
Nadat hij had vernomen dat het slachtoffer was overleden, liet hij die beste vriend een deel van de buit zien.
Kennelijk overzag hij zijn daad niet.
Die vriend begreep het wel en belde de politie.
