De politie vond de 36-jarige Pawel Kwasniewski rond 23.15 uur. Hij werd nog gereanimeerd, maar overleed in het ziekenhuis.
De volgende dag hield de politie de partner van het slachtoffer aan, Agnieszka G. (30).
Ze had het niet expres gedaan, liet G. de rechtbank weten. Of, zoals haar advocaat het formuleerde: Kwasniewski was in het mes gelopen tijdens een ruzie.
Tijdens de zoveelste ruzie - en weer om niets, een futiliteit. Zoals vaker.
Op foto's door de politie gemaakt was inderdaad te zien dat ze gewond was. Ze had onder meer een bloedneus. Volgens G. had Kwasniewski haar met haar hoofd tegen de muur geslagen.
Ze benadrukte tijdens een pro forma-zitting dat ze geen monster was. 'Ik zou alles ervoor inzetten om hem het leven terug te geven.' Maar nu had ze andere zorgen: ze had een kind om voor te zorgen (niet van Kwasniewski) en wilde dat haar voorlopige hechtenis zou worden opgeheven.
Maar de rechtbank wees dat verzoek af.
Misschien ook wel omdat ze pas anderhalf uur nadat ze had ontdekt dat hij gewond was, hulp had ingeroepen.
Vervolgens gooide ze het op psychische overmacht. Ze was in vorige relaties vaak mishandeld, waardoor ze nu te heftig had gereageerd.
De officier van justitie geloofde misschien wel dat ze in vorige relaties was mishandeld, maar niet onmiddellijk dat ze als gevolg daarvan leed aan het battered women-syndroom. De feitelijke basis voor de bewering ontbrak.
Een broer van het slachtoffer verklaarde overigens dat ze Pawel eerder had gestoken.
Tijdens de inhoudelijke behandeling hield G. vol dat ze zich had moeten verdedigen. Maar het Openbaar Ministerie zag nog steeds geen redenen haar te geloven: ze had weg kunnen lopen. En eiste 10 jaar.
Het is overigens nog maar de vraag of ze had kunnen weglopen: het was haar huis, waar had ze naartoe gemoeten? En ze had hem kort voor de steekpartij die avond al gesommeerd het huis te verlaten.
Maar hij was gebleven.
's Ochtends hadden de twee nog hun beider kinderwens besproken.
Haar zoon werd ondergebracht bij zijn biologische vader.
