De politie kreeg om 1.13 uur een melding en belde korte tijd later aan bij het appartement op de derde verdieping. Maar niemand deed open.
Wel hoorden agenten een kind huilen en dus werd de voordeur geforceerd.
Binnen troffen ze het lichaam van de 25-jarige Lara Sint Jago aan en om 2.00 uur die nacht liet ze in een eerste tweet weten dat de vrouw door 'uiterlijk geweld' was overleden en dat de verdachte was gevlucht.
Ze had dus meteen al een vermoeden wie het gedaan had.
Het huilende kind was een 4-jarige jongen. Hij werd door Jeugdzorg opgevangen.
Volgens buren moest het wel een keer fout gaan. 'Als er hommeles in de flat was, werd wel altijd naar dit adres gewezen. Bij mijn weten woonde (Lara) er al een paar jaar, samen met haar zoontje. Verschrikkelijk dat zo'n kleuter zoiets moet meemaken.'
Kennelijk een probleemgezin.
Na korte tijd meldde een 24-jarige man zich bij de politie: Onno R. Volgens buren was hij de knipperlichtvriend van het slachtoffer en net ontslagen uit de gevangenis.
Waarvoor hij had gezeten wilde de politie niet zeggen, maar volgens BN De Stem werden twee maanden voor de moord in zijn auto een doorgeladen vuurwapen, een sabel en een zakje met amfetamine gevonden.
Hij is niet de vader van de 4-jarige jongen.
De politie had al vaak bij het stel aan de deur gestaan, na meldingen van buren over luidruchtige ruzies tussen de twee. Maar telkens zeiden beiden dat er niets aan de hand was en Lara vertoonde geen verwondingen en wilde ook geen aangifte doen.
Maar dat Onno R. een nogal explosief karakter heeft, werd snel duidelijk. Hij had onlangs de vader van de 4-jarige bedreigd, hem gezegd dat hij nooit meer bij Lara langs moest komen.
Volgens zijn advocaat had Onno R. de dood van Lara niet gewild. Hij zat met zijn vuurwapen te spelen toen zij het van hem overnam. Omdat ze er gevaarlijk mee omging, wilde hij het weer afpakken. Daarbij ging het per ongeluk af.
R. gaf zich niet onmiddellijk aan bij de politie, maar reed naar zijn woning in Antwerpen. In paniek. Onderweg gooide hij het vuurwapen uit het raam van zijn auto, op een moment waarop hij 160 kilometer per uur reed.
Waarom?
Volgens zijn advocaat omdat R. bang was dat iemand anders in het verleden iets met het vuurwapen had gedaan wat niet mocht - en daar wilde R. nu niet de schuld van krijgen.
Niet heel geloofwaardig, maar dat hoef je als advocaat ook niet te zijn.
Tijdens een pro forma-zitting kwam de advocaat met een nieuwe verklaring: het schot zou zijn gevallen in een drugstransactie tussen slachtoffer en verdachte.
Per ongeluk, natuurlijk.
Al die tijd weigerde Onno R. zich te laten onderzoeken door gedragsdeskundigen.
Het Openbaar Ministerie eiste 12 jaar, de rechtbank veroordeelde hem conform voor doodslag. Van een ongeluk geloofde de rechtbank niets en bovendien vertoonde Otto R. nadien typisch dadergedrag.
Maar het hof zag in aanvullend onderzoek uitgevoerd nadat R. door de rechtbank was veroordeeld, geen bewijs dat zijn verklaring - een ongeluk - onjuist was.
En dus werd R. vrijgesproken van doodslag. Maar wel veroordeeld voor dood door schuld: 4 jaar en 3 maanden.
