Zie eerst 4 mei 1992 (Blankenstraat 73-2). Zes jaar na de moord op Judith van Woerkom werd Remy Martin W. opnieuw opgepakt als verdachte van een moord. In café Amstelvaart aan de Ceintuurbaan 257 was het lijk gevonden van barman Gijsbert Dekker (60). Het slachtoffer had die avond naar voetbal zitten kijken, Ajax-PSV. Om tien voor halfelf werd hij gevonden. Zijn lichaam vertoonde vier steekwonden in de hartstreek en zijn schedel was ingeslagen. De kassa was opengebroken en leeggehaald. Kennelijk was de dader op zijn borst gaan staan om die kassa te bereiken. De buit bedroeg een paar honderd gulden en een gering aantal pakjes sigaretten van verschillende merken.
Aanvankelijk had de recherche geen idee wie de dader was. In Opsporing Verzocht werd gemeld dat op de avond van de moord een man zich hinderlijk, want luidruchtig had gedragen in het nabijgelegen café Bloemers. De man maakte een verwarde indruk en wilde een drankje betalen met een biljet van 100 gulden. Ook bood hij eenieder die hem per auto wilde vervoeren, 300 gulden. Uiteindelijk bestelde het personeel een taxi. De man was blank, 1 meter 85 lang en 30 tot 35 jaar oud. Hij had een stevig postuur, was gespierd en breedgeschouderd.
In april 1998 kon de politie W. arresteren. In de boeien slaan hoefde niet, want hij zat al in de gevangenis voor een ander delict: het bedreigen van een taxichauffeur. Hij was nog steeds verslaafd aan drank en drugs, net als in 1992.
W. zocht het tijdens de rechtszaak weer in de drank. Hij had die avond te veel gedronken om zich nog iets te kunnen herinneren, verklaarde hij. Hij was wél in het café van Gijsbert Dekker geweest, gaf hij toe. Hij had er zelfs met hem naar Ajax-PSV (2-2) gekeken en was om tien uur naar het toilet gegaan. Terwijl hij stond te kotsen had hij iemand het café horen binnenkomen, maar hij had niet gezien wie. Toen hij na ‘een minuut of twintig’ weer wat was opgeknapt van het toilet kwam, lag Dekker dood achter de bar en was er verder niemand meer aanwezig.
Dus wie het ook was die Gijsbert Dekker met een steen in een voetbalkous op zijn hoofd had geslagen, niet Remy Martin W.
Volgens zijn advocaat, mr. Kamper, zou W. toen in paniek naar Bloemers zijn gelopen. Hij zou daar iets als ‘Help, help’ hebben geroepen. Die paniek was vooral veroorzaakt door het feit dat hij al twee jaar zeer ten onrechte had vastgezeten voor de moord op Judith van Woerkom, aldus Kamper.
Net als in de zaak-Van Woerkom was er ook nu geen direct bewijs. Maar aanwijzingen waren er meer dan voldoende. Dat W. 40.000 gulden schuld had en zijn blonde haar kort na 15 november had geverfd, zei nog niet zoveel. Maar de steen in die voetbalkous was geen straatklinker of iets dergelijks, maar een bijzondere steen. W. woonde ten tijde van de moord tijdelijk bij vriend Mario en die had thuis veel van die stenen liggen. De voetafdrukken in het bloed en op de borst van Dekker kwamen overeen met de zolen van zeldzame schoenen die W. droeg.
Bovendien: dit keer was er wel tijd en geld geweest om dna-onderzoek te doen en het dna dat op bewijstukken was aangetroffen kon van W. zijn en op spullen van hem was bloed van Dekker gevonden.
Een taxichauffeur had verder verklaard dat W. kort na de moord pakjes sigaretten van diverse merken bij zich had.
De rechtbank eiste twintig jaar cel tegen W. Hij kreeg 17 jaar. Ook nu ging W. in hoger beroep, maar dit keer zonder succes. Na zijn vrijlating bleef W. evenwel niet lang uit het nieuws – en wederom dook zijn naam op in een moordzaak. Alleen nu als slachtoffer. In juni 2014 werd hij zelf doodgestoken. Zie 26 juni 2014 (De Clercqstraat 100).
