Ergens begin mei 1992, maar vermoedelijk in de nacht van zondag 3 op maandag 4 mei werd de 24-jarige Judith van Woerkom vermoord. Haar ex-vriend Remy W. (27) werd opgepakt en tot zes jaar veroordeeld. Maar W. ging in hoger beroep en het gerechtshof sprak hem vrij wegens gebrek aan bewijs.
Maar een andere verdachte is nooit in beeld gekomen en het was niet de laatste keer dat W. werd verdacht van moord. In 1998 werd de barman van een café aan de Ceintuurbaan doodgeslagen. Laatste bezoeker: Remy W.
En dit jaar was hij opnieuw bij een dodelijk incident betrokken. Alleen nu als slachtoffer. Op 26 juni werd hij doodgestoken door de eigenaar van een goudwinkel aan de De Clercqstraat.
Maar het begon dus in 1992.
Judith van Woerkom werd geboren op 18 januari 1968 te Tilburg en woonde sinds oktober 1985 in Amsterdam. Ze betrok die maand het pand waarin ze ruim zes jaar later ook zou worden vermoord: Blankenstraat 73-2, een straat waarin je toen makkelijk een woning kon krijgen omdat de meeste huizen op korte termijn zouden worden afgebroken. Ze kreeg een relatie met Remy W. (1965).
Geen oude adel, deze tak van de familie W. Overgrootvader Wilhelm Bartold Hermann (1841) was afstammeling van een Duits zeemansgeslacht uit Bremerhaven. Kleinkind Wilhelm Bartold Hermann (1897) verdiende zijn geld als timmerman. Dat wil zeggen: officieel. In feite was hij de souteneur van zijn eigen vrouw. Diens zoon Wilhelm Bartold Hermann (1919, de vader van Remy) werkte als sportmasseur, een eufemisme voor – inderdaad – pooier. Kennelijk had deze Wilhelm een voorkeur voor cognac van een bepaald merk, want hij noemde zijn zoon niet alleen Remy, maar gaf hem als tweede voornaam Martin.
Het paste dan ook wel bij zijn voornamen dat Remy Martin in 1992 tegenover de rechter stelde dat hij dronken was toen Judith van Woerkom werd vermoord. Bovendien was hij verslaafd aan harddrugs.Van Woerkom werd op 7 mei 1992 door haar buren gevonden. Ze was gewurgd met een blauwe elektriciteitskabel. Vrij snel werd W. aangehouden, 27 en sloper van beroep. Hij ontkende ook maar iets met de dood van Van Woerkom te maken te hebben en de feiten die politie en justitie tegen hem hadden leken ook niet heel sterk.
In zijn werkplaats had de politie eenzelfde soort elektriciteitsdraad gevonden en die was ook nog eens blauw van kleur, maar advocaat mr. Steenbergen van W. stelde eenvoudig dat dergelijk draad in elke werkplaats lag – en daar had hij groot gelijk in.
Dat in de woning van het slachtoffer op een pakje sigaretten een vingerafdruk van zijn cliënt was gevonden, zei volgens de advocaat ook al niets. Van Woerkom had W. twee jaar gestalkt en hij had haar kort voor haar overlijden thuis bezocht om duidelijk te maken dat ze daarmee moest stoppen.
En dat bij W. thuis in een van zijn jassen de sleutels van haar woning zaten, zei evenmin wat. Er waren inderdaad geen sporen van braak gevonden en dus had Van Woerkom de dader zelf binnengelaten of de dader zichzelf. Maar die sleutels zaten ‘ergens diep onderin’ de jas en bovendien in een jas die W. die avond niet had gedragen, aldus mr. Steenbergen.
Dat die sleutels ‘ergens onderin’ een jas zaten, lijkt overigens niet een heel sterk argument. Dat W. die jas niet had gedragen die avond, ook niet. W. zelf had namelijk verklaard dat hij dat hele weekeinde onder invloed van drank en drugs was geweest. Wist hij dan nog welke jas hij had gedragen?
Wel erkende hij dat hij zó dronken was geweest dat hij ook niet zeker wist of hij Van Woerkom niet vermoord had.
Maar het sterkste punt in het pleidooi van de advocaat was dat W. zich zonder enig voorbehoud bereid had verklaard aan een dna-onderzoek mee te werken. Maar het Openbaar Ministerie had dat aanbod afgewezen, want daar zou geen tijd en geld voor zijn geweest...
Toch werd W. veroordeeld, maar – zoals gezegd: in hoger beroep vrijgesproken. Niet omdat hij onschuldig was, maar omdat er onvoldoende bewijs was. W. werd na twee jaar gevangenis op vrije voeten gesteld.
Maar vier jaar later was hij weer verdachte in een moordzaak. Lees verder 15 november 1998, Ceintuurbaan 257 (café Amstelvaart).
