Buren zagen kort voor 7.30 uur Laura onder het
bloed naar buiten rennen, en hoorden haar schreeuwen: 'Hij heeft mijn moeder vermoord!'
Met 'hij' bedoelde Laura haar vriend Marcos J.
Binnen lag inderdaad haar moeder, Lea. Doodgebloed, neergestoken door Marcus (zoals de dader doorgaans werd genoemd).
Marcus was al langer depressief en had aangegeven opgenomen te willen worden. In plaats daarvan waren hij, zijn vriendin Laura en hun twee kinderen naar opa en oma gegaan. Daar ging het dus mis. De twee kinderen waren getuige van de steekpartij.
Laura was zwanger van hun derde kind.
Tijdens de zitting bleek dat de verdachte borderliner is en verslaafd was en leed aan verlatingsangst.
Het ging al langer niet goed met hem. Hij dacht dat de politie achter hem aanzat, de radio en televisie praatten tegen hem en zijn vrouw en schoonouders wilden hem vergiftigen.
Toch stemde hij erin toe tijdelijk bij zijn schoonouders in te trekken.
Maar daar ging het niet veel beter met hem.
De avond voor de fatale steekpartij was hij naar de crisisdienst van de GGZ gegaan en had gesmeekt opgenomen te mogen worden. Maar hij werd weggestuurd met sterkere medicatie.
De volgende ochtend zei zijn vrouw via de radio tegen hem dat ze hem wel zou krijgen.
De vraag is of Marcus zijn daad had gepland.
Daar leek het wel op.
Zo zette hij de avond tevoren een tas met kleding klaar en wachtte de volgende ochtend tot zijn zwager naar zijn werk was gegaan en zijn vrouw boven de kinderen in bad deed.
Hij liep toen naar de slaapkamer van zijn schoonouders en stak zijn slapende schoonmoeder in haar borst. Daarop stapte hij in de auto van zijn schoonvader en reed weg.
De politie dirigeerde hem uiteindelijk telefonisch naar het politiebureau.
Het Openbaar Ministerie eiste 5 jaar en tbs, de rechtbank veroordeelde Marcus tot tbs met dwangverpleging. Volgens de rechtbank was hij niet in staat fictie en werkelijkheid te scheiden en bestond er kans op herhaling.
